ΓΠ:  Έχει καθυστερήσει η διαδικασία για τις μετεγγραφές των φοιτητών και ήδη το πρώτο δίμηνο έχει περάσει. 

ΥΠ: Καλή σας ημέρα, καταρχήν, καλήμερα σε όλες και σε όλους. Υπήρξε αλλαγή στη νομοθεσία. Υπήρξαν κάποιες πρόσθετες μέριμνες οι οποίες δόθηκαν ειδικά για τρίτεκνους – πολύτεκνους, εξίσωση τριτέκνων με πολύτεκνους και νέες παράμετροι με Νόμο και Υπουργική Απόφαση. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα είναι έτοιμη η πλατφόρμα για να μπορέσει να λειτουργήσει. 

ΓΠ:  Μέσα στις επόμενες ημέρες τελειώνουμε με αυτό το θέμα. Κύριε Υπουργέ είχαμε το περιστατικό με το κλαμπ που πήγαν και μέθυσαν τα παιδιά – σφραγίστηκε – αλλά ψάχναμε να βρούμε εάν πέρα από τις ευθύνες και των γονέων γιατί και οι γονείς έχουν ευθύνες για το πού πηγαίνει το παιδί τους μία η ώρα το βράδυ, εάν το σχολείο ήταν σε θέση να γνωρίζει τις δραστηριότητες αυτές των μαθητών. Και σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να έκανε μια κινητοποίηση για να προλάβει τα περιστατικά αυτά. 

ΥΠ: Εγώ θα πω ότι, δυστυχώς, το σχολείο δεν γνωρίζει πολλές φορές αυτό το οποίο γίνεται γιατί η διαμεσολάβηση γίνεται ανάμεσα σε εκείνον/η που έχει το συγκεκριμένο μπαρ κλαμπ ή οτιδήποτε με τον μαθητή/ες που είναι στα 15μελή. Αλλά αυτό το οποίο θέλω να πω είναι και μέσα από εδώ, από την εκπομπή σας, να παροτρύνω το σύνολο της σχολικής κοινότητας (εκπαιδευτικούς, γονείς) εάν μάθουν ότι συμβαίνουν τέτοιου τύπου περιστατικά ή εάν υπάρχουν πράγματα που τους προβληματίζουν να μας το λένε. Να πηγαίνουν και να το λένε στις αρμόδιες δομές του κράτους για να μπορούμε να παρεμβαίνουμε. Γιατί χωρίς γνώση πώς να παρέμβεις; 

ΓΠ: Ή να κινητοποιούνται τέλος πάντως και οι Σύλλογοι Γονέων και οι Σύλλογοι Διδασκόντων από κοινού και να λένε «ξέρετε κάτι έχουμε μία πληροφόρηση». Γιατί είχε έρθει ένα μήνυμα…

ΓΓ: Έρχεται ένα e-mail, συνήθως από τα σχολεία, σε εμάς τους γονείς, που ξεκαθαρίζει τη στάση του το σχολείου που λέει ότι «καμία σχέση δεν έχουμε εμείς, το διοργανώνουν μόνο οι μαθητές, άρα να ξέρετε πως πηγαίνουν με δική τους ευθύνη» και στην ουσία και δική μας ευθύνη. 

ΓΠ: Διάβασε ο Γιώργος Γρηγοριάδης ένα τέτοιο e-mail που απευθυνόταν στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που έλεγε «ξέρετε κάτι, επειδή έχουμε πληροφορηθεί ότι τα παιδιά από μόνα τους οργανώνουν τέτοιου είδους διαδικασίες και εκδηλώσεις, το σχολείο ουδεμία σχέση έχει». Αυτό είναι αποποίηση ευθυνών. 

ΥΠ: Το σχολείο ρυθμίζει εκ των πραγμάτων τα θέματα που συμβαίνουν μέσα στη σχολική μονάδα, αλλά από εκεί και πέρα συμφωνώ μαζί σας ότι οποτεδήποτε υπάρχουν τέτοια περιστατικά πρέπει να το μαθαίνουμε, να το γνωρίζουμε και να παρεμβαίνουμε. 

ΓΓ: Τι θα μπορούσατε να κάνετε κύριε Υπουργέ; Σε περίπτωση που το μάθετε εκ των προτέρων. 

ΥΠ: Είμαστε σε επαφή, καταρχήν, όλα τα συναρμόδια Υπουργεία για να δούμε και το θεσμικό πλαίσιο και αντίστοιχες παρεμβάσεις. Είναι πολύ καλό το ότι το μαγαζί αυτό σφραγίστηκε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να κάνουμε τέτοιου τύπου παρεμβάσεις για να μπορέσουμε να ελαχιστοποιήσουμε αυτά τα γεγονότα. Είναι αυτονόητο αυτό το οποίο λέτε. Γιατί όλα αυτά είναι σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Αυτό είναι ένα γεγονός. Όλα τα υπόλοιπα τα οποία συζητάμε τα οποία έχουν να κάνουν με την παραβατικότητα, με την βία, όλα αυτά απαιτούν συνολική παρέμβαση. Έχουν γίνει κάποια κομμάτια. Κάποια άλλα τα συζητάμε τώρα με τα συναρμόδια Υπουργεία. 

ΓΠ: Είναι πολλά τα περιστατικά βίας. Σήμερα το πρωί ο Κωνσταντίνος Φλαμής από την Πάτρα μας είπε ότι κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής – για να κάνουν πλάκα οι μαθητές- πιάσανε έναν συμμαθητή τους, του βάλανε μία σακούλα στο κεφάλι, την κλείσανε ερμητικά με κίνδυνο το παιδί αυτό να πάθει ασφυξία. Και ευτυχώς κατάφερε να την βγάλει αυτό ήταν κατά τη διάρκεια της σχολικής εκδρομής. Εδώ δεν μπορούμε να πούμε ότι «ξέρετε κάτι, δεν το αντελήφθησαν οι δάσκαλοι», γιατί ήταν Δημοτικό σχολείο. 

ΥΠ: Είναι ανατριχιαστικά αυτά τα περιστατικά και ακριβώς για αυτό πάμε τώρα και φτιάχνουμε πλαίσιο για τις εκδρομές. Έχετε δει από την αρχή της χρονιάς έχουμε φτιάξει ένα νέο πλαίσιο, έναν νέο κανονισμό στη σχολική λειτουργία. Το πλαίσιο  είναι εξαιρετικά πλήρες και τηρείται. Έχει αγκαλιαστεί από την σχολική κοινότητα, έχει αγκαλιαστεί από τους καθηγητές. Τώρα, τι συζητάμε; Συζητάμε και με τις Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών για να φτιάξουμε ένα αντίστοιχο πλαίσιο εκδρομών. Οι εκδρομές είναι προέκταση του σχολείου, δεν γίνεται να μην υπάρχει πλαίσιο. Όλα αυτά τα περιστατικά τα οποία λέτε δεν είναι δυνατόν να μην μπορούν να τα χειριστούν οι εκπαιδευτικοί. Θέλουν εργαλεία όμως για να τα διαχειριστούν, αυτά τα εργαλεία είναι που θέλουμε να τους δώσουμε αυτή τη στιγμή. Πολύ σύντομα θα υπάρχει ένα νέο πλαίσιο για τις εκδρομές. Αλλά αυτό που θέλω να σας πω – επειδή αναφέρατε κύριε Παπαδάκη τα περιστατικά βίας- έχουμε 624 αναφορές στην πλατφόρμα οι οποίες έχουν δηλωθεί από γονείς κατά βάση και από κάποια παιδιά (του Γυμνασίου και του Λυκείου μπορούν να κάνουν και τα ίδια δήλωση). Υπάρχει, για πρώτη φορά, πλαίσιο για να μπορούμε να διαχειριστούμε αυτά τα περιστατικά. Υπάρχουν, για πρώτη φορά, εργαλεία για να μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να χειριστούν αυτά τα περιστατικά. 

ΓΓ: Εξετάζονται στην αρχή, στο σχολείο κατευθείαν;

ΥΠ: Εξαρτάται το περιστατικό. Κάποια περιστατικά τα χειρίζεται η ίδια η σχολική μονάδα (ο Διευθυντής του σχολείου με άλλον έναν εκπαιδευτικό). Εάν το περιστατικό είναι πιο βαρύ εκεί πάει στο πιο πάνω επίπεδο, του Νομού, της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης: ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και τα λοιπά.

ΓΠ: Ήσασταν -εάν δεν κάνω λάθος – ο πιο φρέσκος από την αποφοίτησή του από το σχολείο, εάν δεν κάνω λάθος Γιώργο.

ΥΠ: Μη προδίδουμε ηλικίες. 

ΓΠ: Εάν σας γυρίσω στα γυμνασιακά, λυκειακά σας χρόνια πάντα ένας μαθητής αισθάνεται ότι τον αδικούν, ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι αυστηρά. Μήπως λείπει και η συμμετοχή των μαθητών στις αλλαγές αυτές που γίνονται; Δηλαδή, να έχουμε τους καθηγητές, να έχουμε τους γονείς, να έχουμε και τους μαθητές να συζητήσουμε μαζί τους. Να δούμε γιατί αυτός ο θυμός, γιατί αυτή η βία, γιατί αυτό το bullying. Γιατί εάν δεν κάνω λάθος ετοιμάζουν κινητοποιήσεις, γιατί πιστεύουν ότι η αυστηροποίηση των μέτρων αυτών είναι άδικη. 

ΥΠ: Εγώ θα πω ότι πάντα συζητάμε και όπως γνωρίζετε είπατε ότι είμαι και ο πιο πρόσφατος από την αποφοίτηση, είμαι και γονιός και όλοι οι γονείς ξέρουν ότι αγάπη σημαίνει και όρια, να βάζεις και όρια, μαζί, πάνε πακέτο αυτά. Ακριβώς επειδή είναι δύσκολο. Και έτσι είναι και ο βέλτιστος τρόπος για να διαχειριστείς τα δύσκολα θέματα. Υπήρχε ανάγκη να μπει αυτός ο κανονισμός. Είδα από τη συχνότητα του σταθμού σας μία δημοσκόπηση η οποία μιλούσε για τα κινητά στα σχολεία και έλεγε το 86% όχι απλώς οι περισσότεροι, το 86% της ελληνικής κοινωνίας είναι υπέρ αυτής της απόφασης και είναι σε αντίστοιχες δημοσκοπήσεις υπέρ αυτού του πλαισίου. Το πλαίσιο δεν είναι αυστηροποίηση, είναι εργαλεία. Η μία όψη των εργαλείων είναι αυτή. Η άλλη όψη των εργαλείων είναι αυτή που παρουσιάσαμε το Σαββατοκύριακο. Δράσεις Ενεργού Πολίτη: Να λύνεις ο ίδιος προβλήματα, να μαθαίνεις να σηκώνεις τα μανίκια, να αγαπάς την ευθύνη (που λέει ο Καζαντζάκης). Άρα, όλα αυτά μαζί τα έχουμε ανάγκη.

ΓΠ: Εγώ κάτι τέτοιο έλεγα. Προσέξτε, ίσως τα παιδιά να είναι θυμωμένα και εγώ δεν δικαιολογώ τον θυμό πάντοτε, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να τον δικαιολογώ. Δηλαδή, η έλλειψη δυνατοτήτων που έχουν για να εκτονώσουν αυτόν τον νεανικό τους ενθουσιασμό, η έλλειψη των προτύπων, η έλλειψη εναλλακτικών μορφών δραστηριοτήτων που θα έδιναν τη δυνατότητα στα παιδιά να μην έχουν ανάγκη να επιδίδονται σε δραστηριότητες οι οποίες πραγματικά εάν κάτσεις και τους ρωτήσεις θα σου πουν “ναι έχεις δίκιο”. Μας λένε αστυνομικοί ότι όταν συλλαμβάνουν παραβατικούς πιτσιρικάδες ξέρετε πώς αντιδρούν; Βάζουν τα κλάματα. Γιατί είναι παιδιά. 

ΥΠ: Εγώ θα σας πάω ένα βήμα παραπέρα. Μακριά από εμένα η αντίληψη ότι δεν υπάρχουν προβλήματα ή να κουκουλώσουμε τα προβλήματα. Τα προβλήματα υπάρχουν και είναι πολλά. Κρινόμαστε στο εάν τα αναγνωρίζουμε. Το μισό βήμα είναι να παραδεχτείς το πρόβλημα και να αναγνωρίσεις το πρόβλημα, να το ορίσεις που λέμε. Και κρινόμαστε στο πόσο γρήγορα ξεκινάμε να το αντιμετωπίζουμε. Δηλαδή. Να σας πω ένα πρόβλημα το οποίο υπάρχει και το οποίο προσπαθήσουμε να λύσουμε αυτή τη στιγμή και είναι δύσκολο; Η κατάσταση στα σχολικά κτήρια. Διότι άκουγα μία κριτική – και σωστά – η οποία έλεγε: βάζετε διαδραστικούς πίνακες στα σχολεία (όντως οι διαδραστικοί πίνακες θα μπουν μέχρι τέλος Δεκεμβρίου σε όλα τα σχολεία από Ε’ Δημοτικού και πάνω – είναι φανταστικοί, είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας) και σε κάποια σχολεία – προφανώς όχι σε όλα, κάποια είναι διαμάντια  –  έχεις έναν σοβά που πέφτει ή έχεις  ένα κτίριο το οποίο είναι παλιό. Για αυτό ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να φτιάξουμε το πρόγραμμα “Μαριέττα Γιαννάκου”. Τυπικά η ευθύνη των σχολικών κτιρίων με βάση τον Νόμο ανήκει στους Δήμους. Υπάρχουν κάποιοι Δήμαρχοι οι οποίοι κάνουν φανταστική δουλειά με τα σχολικά κτίρια που αξίζει κανείς να την υπογραμμίσει, σε άλλες περιπτώσεις δεν βλέπουμε το ίδιο αλλά και εμείς ως κεντρικό κράτος, ως πολιτεία δεν μπορούμε να αφήσουμε την κατάσταση επειδή θεσμικά ανήκει στους Δήμους να μη δώσουμε τη σχετική χρηματοδότηση. 

ΓΠ: Πότε θα ολοκληρωθεί όμως αυτό το πρόγραμμα γιατί ξέρετε κάτι; αυτό το ακούμε εδώ και χρόνια για την κατάσταση των σχολικών κτιρίων…

ΥΠ: Για πρώτη φορά βρέθηκε χρηματοδοτικό εργαλείο. 

ΓΠ: Για πρώτη φορά ακούμε ότι βρέθηκε χρηματοδοτικό εργαλείο. 

ΥΠ: 250 εκατομμύρια, πρόγραμμα Μαριέττα Γιαννάκου…

ΓΠ: Δέσμευση για το πότε τα σχολικά κτίρια δεν θα έχουν αυτά τα προβλήματα που παρουσιάζουν σήμερα; 

ΥΠ: Επειδή εμένα μου αρέσει να ακριβολογώ και δεν μου αρέσουν οι γενικότητες, τα σχολικά κτίρια πέρυσι ήταν 12.812 . Για να σας πω ότι και τα 12.812 κτίρια θα είναι σε κατάσταση Α+ δεν θα σας το πω τόσο εύκολα. Θα σας πω ότι ξεκινάει μία τεράστια δουλειά. Θα σας πω ότι πέρα από τα 250 εκατ. που μέσα στην επόμενη πενταετία θα χορηγηθούν σε όλα τα σχολεία, θα έχουμε και ιδιώτες δωρητές. Έχουμε βρει ιδιώτη δωρητή για να φτιάξει όλα τα σχολεία της Γκράβας. Είναι πολύ ωραίο ότι ξεκινάμε από την Γκράβα. Τον Σεπτέμβριο, του χρόνου, η Γκράβα θα είναι αλλιώς. Άρα, κάθε χρόνο θα δίνονται σχολεία σε όλους τους Δήμους της χώρας τα οποία θα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Κάποια πράγματα για να τα αλλάξεις, απλά-καθημερινά, όπως αυτά που λαμβάνετε ως παράπονα ή ως σημειώματα στην εκπομπή σας: η κατάσταση στις τουαλέτες, το βάψιμο ενός σχολείου, ένα γήπεδο μπάσκετ στο προαύλιο χώρο που μπορεί η μπασκέτα να έχει σπάσει. Μερικές παρεμβάσεις είναι μικρές αλλά κάνουν τεράστια διαφορά στη ψυχολογία του παιδιού και του δασκάλου και του γονιού. Αυτές τις παρεμβάσεις θα χρηματοδοτήσουμε με αυτό το πρόγραμμα, ενώ γίνεται για πρώτη φορά έλεγχος στατικότητας. 

ΓΠ: Ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο ξέρετε ήταν και ένα θέμα το οποίο έχω ασχοληθεί κατά καιρούς, εγώ έχω ασχοληθεί μόνο στα 34 χρόνια αυτής της εκπομπής καμιά 15αριά φορές. Φοιτητικές εστίες. Ή βρίσκονται σε τραγική κατάσταση ή υπήρχε ένα καθεστώς για το ποιος είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία των φοιτητικών εστιών ή ήταν ανεξέλεγκτος ο τρόπος με τον οποίο μπαινόβγαιναν άνθρωποι… κάναμε ρεπορτάζ και ανακαλύπταμε ότι ήταν τουρίστες μέσα. Ανακαλύπταμε ότι ήταν άνθρωποι που ούτε καν είχανε περάσει από κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα και η κατάσταση αυτών των φοιτητικών εστιών ήταν δραματική. Όπως και μικρός ο αριθμός τους για να καλύψουν ανάγκες παιδιών που έχουν ανάγκη να πάνε σε μία φοιτητική εστία. Σε αντίθεση με αυτό που γίνεται στην Ευρώπη.

ΥΠ: Ξεκινάω από το τελευταίο. Ο αριθμός των κλινών όπως τον παραλάβαμε το 2019 -όχι μόνο στις εστίες-  πολλές φορές τα Πανεπιστήμιά μας τί κάνουν, μπορεί να νοικιάσουν ένα μικρό ξενοδοχείο σε μία επαρχιακή πόλη και στην Αθήνα ή ένα κτήριο και να το αξιοποιήσουν ως εστία, αν τα αθροίσεις όλα, ξεκινήσαμε κάπου στις 9.000 κλίνες, τώρα είμαστε στις 10.000 και τί έχει αποφασίσει η Κυβέρνηση από την πρώτη τετραετία; Διπλασιάζει αυτές τις κλίνες. Αυτή τη στιγμή γίνεται το μεγαλύτερο πρόγραμμα ανέγερσης φοιτητικών εστιών που έχει γίνει στις τελευταίες δεκαετίες.

ΓΠ: Ποιος έχει την ευθύνη της διαχείρισης; 

ΥΠ: Είναι ΣΔΙΤ (σημ. Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα), αυτή είναι η διαφορά. Και προφανώς, πέρα από τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα γιατί από τη στιγμή που είναι ΣΔΙΤ σημαίνει ότι έχεις τον ιδιωτικό τομέα να εμπλέκεται στην εξίσωση. Αυτό αφορά και το πώς διαχειρίζεται στην υποδομή, δηλαδή καθαριότητα, πρόσβαση όλα αυτά τα οποία λέτε…

ΓΠ: Την έχει το Πανεπιστήμιο; Την έχει το Ίδρυμα Νεολαίας;

ΥΠ: Στο τέλος της ημέρας τα ίδια τα Πανεπιστήμια πρέπει να μπορέσουν να πάρουν περισσότερα εργαλεία. Το Σύνταγμα τί λέει; Το Σύνταγμα λέει «αυτοδιοίκητο». Αυτό ζητάνε και οι Πρυτάνεις. Συνολικά λοιπόν εμείς βοηθάμε, θέλουμε να δώσουμε εργαλεία στα Πανεπιστήμια. Τι ήταν ο τελευταίος νόμος που κάναμε κύριε Παπαδάκη; Είχε τα Μη Κρατικά Πανεπιστήμια που πήρε τον τίτλο και το συζητάγαμε εδώ αλλά αυτό ήταν περίπου 25 άρθρα από το σύνολο του Νόμου. Όλα τα υπόλοιπα άρθρα ξέρετε τι ήταν; Εργαλεία στους Πρυτάνεις και στα Πανεπιστήμια ενίσχυσης του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων, όπως το Σύνταγμα ορίζει και όπως το Πανεπιστήμιο διαχειρίζεται, ό,τι ισχύει στο εξωτερικό. 

ΓΓ: Άρα, θα ελέγχονται λέτε, από τα Πανεπιστήμια;  

ΥΠ: Θα τους δώσουμε και άλλα εργαλεία, αυτό θα πω, ήδη βλέπουμε ότι υπάρχει βελτίωση. Δεν είμαστε ακόμα εκεί που θέλουμε. Και θα το πω και απλά δεν είμαστε ακόμα κι εκεί που θέλω εγώ.

ΓΠ: Ξέρετε πόσο στοιχίζει ένα φοιτητικό δωμάτιο όπου καταφεύγουν οι γονείς για να ενοικιάσουν, καμαρούλα μια σταλιά.. 

ΓΓ: 350 με 400 ευρώ…

ΥΠ: Καλά κάνετε και το πάτε εκεί γιατί αν πάμε στο εξωτερικό, εμείς πρέπει να μπορέσουμε να κατακτήσουμε υψηλότερη ποιότητα χωρίς να έχουμε ενοίκια τέτοιου τύπου. Δηλαδή αν δούμε τί συμβαίνει στις Εστίες στο εξωτερικό ή στο λεγόμενο «affiliated housing» δηλαδή στα σπίτια τα οποία είναι συσχετιζόμενα με το πανεπιστήμιο, είναι πιο προνομιακό κόστος ενοικίου μεν αλλά μιλάμε για κανονικά σπίτια σε υψηλές τιμές. Δεν είναι αυτή η οριοθέτηση που θέλουμε να έχουμε εδώ πέρα. Εδώ πέρα έχουμε έναν εντονότερο κοινωνικό χαρακτήρα. Όμως όντως, η ποιότητα σε πολλές από τις εστίες, σε κάποιες είναι καλή. Σε πολλές από τις Εστίες έπεσε τα τελευταία χρόνια. Το ίδρυμα νεολαίας και διά βίου μάθησης έκανε τα τελευταία χρόνια μεγάλη δουλειά για να μπορέσει να τα βελτιώσει. 

ΓΠ: Πότε θα είμαστε έτοιμοι να πούμε να, ορίστε, έχουμε να παρουσιάσουμε έργο;

ΥΠ: Σε πολλές εστίες ήδη υπάρχει βελτίωση, η ανέγερση όμως είναι το θέμα πότε θα ολοκληρωθεί, το 2027-2028 θα έχουν ανεγερθεί. Ήδη τρέχουμε με πολύ γρήγορους ρυθμούς, υπογράφουμε τις συμβάσεις  – τα Πανεπιστήμια κάνουν τους διαγωνισμούς, τα ΣΔΙΤ τα οποία λέμε τις συγκεκριμένες εταιρίες για τις φοιτητικές Εστίες -, στο τέλος της τετραετίας θα υπάρχει πολύ συγκριμένη.

ΥΠ: 20.000 θα είναι πλέον οι θέσεις στις εστίες γενικά. Είναι διπλασιασμός, είναι πολύ μεγάλη διαφορά, έτσι; Αν δούμε το διαχρονικό. 

ΓΓ: Είναι βοήθεια για τις οικογένειες…

ΓΠ: Και πάμε στο θέμα διαγραφής των «αιώνιων φοιτητών». Μήπως θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός  και θα πρέπει να εξηγήσετε ακριβώς με το πρόγραμμα αυτό διαγραφής των αιώνιων φοιτητών;  Άλλο «αιώνιος φοιτητής», εγώ έβλεπα ένα ρεπορτάζ το οποίο ήταν πάρα πολύ ωραίο, με κάποιους Πρυτάνεις, οι οποίοι πριν τη διαγραφή έκαναν μία προσπάθεια για να βρουν τους φοιτητές αυτούς. Τους περισσότερους δεν τους βρήκαν. Δεν μπόρεσαν να τους βρουν. Άνθρωποι που κάποια στιγμή γράφτηκαν, παρακολούθησαν ή δεν παρακολούθησαν αλλά παραμένουν να είναι γραμμένοι στο πανεπιστημιακό Ίδρυμα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι καθυστερούν τις σπουδές τους για πολλούς λόγους…

ΥΠ: …ιατρικούς, επαγγελματικούς, αθλητές, λοιπόν, πάμε τώρα να το δούμε αυτό στην πράξη. Το άρθρο του Νόμου που ψηφίστηκε το 2022 είναι υπερπλήρες, προβλέπει όλες αυτές τις κατηγορίες. Δηλαδή, τι εννοώ. Μπορείς καταρχήν να τελειώσεις τις σπουδές σου στο λεγόμενο Ν+2 αν είναι τετραετές στα 6 χρόνια ή στο Ν+3 αν είναι πενταετές, δηλαδή 8 ή και παραπάνω, στην Ιατρική ας πούμε. Δεν είναι αυτή η μέριμνα και η πρόβλεψη αν εργάζεσαι. Αν εργάζεσαι, πας το χαρτί ότι εργάζεσαι και να κάνεις τις σπουδές σου, μερικής απασχόλησης να το πούμε έτσι, μερικής φοίτησης. 

ΓΠ: Πόσα χρόνια ας πούμε;

ΥΠ: Στο διπλό. Αν αρρωστήσεις, αν αρρωστήσεις λέει το άρθρο του Νόμου, έχει εσωτερικό κανονισμό που προβλέπει το πως θα διαχειριστεί αυτή τη διαδικασία. Μπορείς να πάρεις επίσης άδεια για ένα χρονικό διάστημα λελογισμένο από τις σπουδές σου. Το άρθρο είναι εξαιρετικά αναλυτικό, ένα αυτό, είναι γνωστό εδώ και δύο χρόνια, δυόμιση…

ΓΠ: Να σας πω μία περίπτωση που δεν έχετε; Μου έστειλε μήνυμα μία φίλη της εκπομπής η οποία μου είπε εγκατέλειψα τις σπουδές μου για δύο λόγους, οικονομικούς και γιατί παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια. Εγώ θέλω λοιπόν τώρα στα 55 μου να επιστρέψω και να ολοκληρώσω τις σπουδές  μου γιατί έχω δικαίωμα στη γνώση. Δεν το θέλω για να κάνω καριέρα, ούτε για επαγγελματικούς λόγους. Θέλω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και το Κράτος θα πρέπει να επιβραβεύσει το γεγονός ότι εγώ εγκατέλειψα τις σπουδές μου για να μεγαλώσω 4 παιδιά, 4 παιδιά κύριε Υπουργέ! 

ΥΠ: Το καταλαβαίνω τι λέτε, κι έχετε απόλυτο δίκιο, πάμε όμως τώρα να δούμε τι συμβαίνει γιατί πρέπει να δούμε τι συμβαίνει παγκοσμίως. Παγκοσμίως αυτό το θέμα ξέρετε γιατί είναι λυμένο; Γιατί τα Πανεπιστήμια έχουν δίδακτρα. Εδώ εμείς λοιπόν έχουμε ένα κεκτημένο. Ποιο είναι το κεκτημένο; Οι σπουδές είναι δωρεάν. Και είναι δωρεάν με βάση το Σύνταγμα. Εκεί διαγράφεσαι μόνος σου γιατί δεν θέλεις να συνεχίσεις και να πληρώνεις δίδακτρα στο διηνεκές. Έχουμε λοιπόν αυτό το κεκτημένο. Έχουμε κι ένα άρθρο, το οποίο σας λέω, αν το δείτε αναλυτικά, προβλέπει κι έχουν σταλεί αναλυτικές οδηγίες στα Πανεπιστήμια, πάρα, πάρα πολλές εξαιρέσεις για κοινωνικούς λόγους, σίγουρα υπάρχει πρόβλεψη για τη συγκεκριμένη περίπτωση την οποία αναφέρατε, μέσα στο άρθρο, αλλά, από εκεί και πέρα, πρώτον δημιουργείται διοικητική επιβάρυνση με το να έχεις διπλάσιο ή και παραπάνω αριθμό φοιτητών, στο σύστημα φαίνεται ποιος έχει εγγραφεί το 1970. Να πω ένα παράδειγμα, ή και νωρίτερα.

ΓΠ: Γιατί μου λέτε, για να το καταλάβει ο κόσμος, γιατί θα πρέπει να διαγραφούν οι «αιώνιοι φοιτητές»; Γιατί με βάση τον αριθμό των φοιτητών έχουμε και την επιχορήγηση των Πανεπιστημίων;

ΥΠ: Θα πω ότι επιδρά, πέρα από την διοικητική επιβάρυνση και στην αξιολόγηση των Πανεπιστημίων στις διεθνείς κατατάξεις. Αλλά, θα το πάω ένα βήμα αλλού. Νομίζω ότι δίνει και το λάθος μήνυμα. Ξέρετε κάτι κύριε Παπαδάκη; Συζητάμε για τέτοια θέματα στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Συζητάμε για τέτοια θέματα, για Μη Κρατικά Πανεπιστήμια και για τόσα αλλά από όταν ήμουν εγώ φοιτητής που λέγαμε πριν ανοίξουν οι κάμερες. Δεν κάνει να μην αλλάζεις το ρεπερτόριο και στις τέχνες και στην πολιτική το ρεπερτόριο πρέπει να αλλάζει. Λοιπόν, αυτό είναι κι ένα θέμα το οποίο συμβολίζει και μία ακινησία. Συμβολίζει μία κουλτούρα. Η κουλτούρα αυτή…

ΓΠ: Για τι αριθμό μιλάμε; 

ΥΠ: Δεν ξέρω θα το δούμε στο τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς. Η πρώτη αίσθηση είναι ότι μιλάμε για 300.000 άτομα αλλά να φανταστείτε ότι είναι ένα θέμα…

ΓΓ: Σε σύνολο πόσων φοιτητών;

ΥΠ: Διπλάσιο.

ΓΓ: Οι μισοί είναι «αιώνιοι φοιτητές»;

ΥΠ: Θα δούμε το ποιος είναι ο αριθμός στο τέλος της χρονιάς, όταν θα έχει γίνει η αποτύπωση και όταν θα έχει γίνει η χρήση των μεριμνών του Νόμου. Είναι πάρα πολύ σημαντικό όμως, αυτός ο Νόμος να τηρηθεί γιατί τα Πανεπιστήμια μας δεν πρέπει να εκπέμπουν μία εικόνα χαλαρότητας τέτοιου τύπου. Πρέπει να εκπέμπουν δυναμισμό. Πάμε ένα βήμα παραπέρα; Η ελληνική τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει κάτι που έχουν καταφέρει να κατακτήσουν οι άλλες χώρες. Δεν είμαστε περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης, δεν έχουμε ξένους φοιτητές στην Ελλάδα, έχουμε να κάνουμε κι άλλα λοιπόν.

ΓΠ: Να κλείσουμε μ’ αυτό που είπατε για το συνέδριο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Παρασκευή και Σάββατο που έγινε γιατί ξέρετε πολλά πράγματα στην Ελλάδα ακούγονται πάρα πολύ ωραία και στην εφαρμογή τους γίνεται «του Κουτρούλη ο γάμος». Εδώ μιλάμε για δραστηριότητες οι οποίες θα είναι έξω από τις δραστηριότητες που προσφέρει ένα σχολείο. 

ΥΠ: Εγώ θα πω ότι είναι δραστηριότητες τις οποίες θα πρέπει να προσφέρει ένα σχολείο, γι’ αυτό και το κάνουμε. Να συνδέουμε πράγματα, όπως την περιβαλλοντική εκπαίδευση… Να πω ένα άλλο  παράδειγμα, σε μία εκδρομή είναι πολύ πιο άρτια και συνδεδεμένη με το σχολικό πρόγραμμα. Τα παιδιά μας, για παράδειγμα, σ’ενα δάσος που έχει καεί, δεν πρέπει να πάνε και να φυτέψουν ένα δέντρο; Ένα δέντρο το κάθε παιδί. Σας λέω ένα παράδειγμα.  Αυτό λοιπόν, ότι μπορεί να δείξει και να δώσει πολλά περισσότερα πράγματα…

ΓΠ: Αυτό που δεν κατάλαβα είναι ότι θα παίρνουν με την αποφοίτησή τους…

ΥΠ: …κι ένα δεύτερο χαρτί, κάθε χρόνο, που θα λέει τις εθελοντικές δράσεις στις οποίες συμμετείχαν φέτος. Λοιπόν να σας πω ένα παράδειγμα πριν κλείσουμε, που νομίζω ότι είναι ωραίο; Το οποίο το έχω ζήσει και στο εξωτερικό. Καταλαβαίνεις, μου είχε πει κάποιος το πόσο εύρωστη, το πόσο ισχυρούς δεσμούς έχει μία κοινωνία από μία παράμετρο ανάμεσα σε άλλες: «είσαι διατεθειμένος να δώσει αίμα για κάποιον που δεν γνωρίζεις»; Για την οικογένειά σου είσαι, είσαι πάντα. Για κάποιον που δεν ξέρεις είσαι διατεθειμένος να δώσεις αίμα; Και λέει ότι αν είσαι, αισθάνεσαι ότι υπάρχει έθνος, υπάρχουν δηλαδή άυλοι δεσμοί μέσα στην χώρα και πηγαίνει ο ένας να βοηθήσει τον άλλον. Αυτό πρέπει να κατακτήσει η εκπαίδευση.

ΓΠ: Δεν είναι κακό αυτό, να σας πω κάτι είναι από εκείνα που πιστεύω ότι και τα ίδια τα παιδιά θα το αγκαλιάσουν.

ΥΠ: Απολύτως!

Γ.Π.: Και τα ίδια τα παιδιά θα το αγκαλιάσουν γιατί ποτέ κάποιος δεν τους είπε ότι ξέρεις κάτι, δεν σε βλέπω για να έρθεις στο σχολείο να αποστηθίσεις ένα μάθημα για να πάρεις ένα καλό βαθμό.

ΥΠ: Αυτό λέγεται κοινωνικό κεφάλαιο. Το κοινωνικό κεφάλαιο το οποίο χτίζουμε, πρέπει να το χτίσουμε και στις οικογένειές μας και στα σχολεία. Θέλει χρόνο. Αλλά σίγουρα θα βάλουμε ένα λιθαράκι για να γίνει καλύτερο.

ΓΠ: Όχι με το να επιβληθείς στα παιδιά γιατί και αυτό θα ήταν άσχημο.

ΥΠ: Δεν υπάρχει αυτό! Αλλά επειδή λέτε για πολλά πράγματα που συζητάμε και δεν εφαρμόζονται εμείς έχουμε την κουλτούρα της εφαρμογής, το είδατε στο πλαίσιο λειτουργίας που συζητάγαμε εδώ και κάνα μήνα, για τα κινητά, θα εφαρμοστεί; Να που εφαρμόστηκε! Και σε πολλά άλλα θα κάνουμε

ΓΠ: Ένας από εκείνους που αντιδρούσαν ήταν και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας, ο κύριος Κυριάκος Πιερρακάκης όταν ήταν μέλος του δεκαπενταμελούς ο οποίος κανόνιζε κι εκείνος αλλά όχι για να πιούνε «μπόμπα» ποτά, αλλά για να πηγαίνουν σε πάρτυ…

ΥΠ: Το έλεγα χαριτολογώντας πριν σαν παράδειγμα, επειδή ήμουν σε δεκαπενταμελές, σαν παράδειγμα τα δεκαπενταμελή κάνανε τις εκδρομές μόνα τους, κάνανε αυτές τις αλληλεπιδράσεις μόνα τους. Πρέπει να υπάρξει καλύτερο πλαίσιο και καλύτερη συζήτηση, δεν υπήρχαν αυτά που υπάρχουν τώρα, αλλά αυτό σας το λέω σαν συνάρτηση… 

ΓΠ: Βγάλτε και το παιδί!

ΥΠ: Το παιδί είναι μόνιμο κύριε Παπαδάκη σε όλους μας, και σε μένα και σε σας, το θέμα όμως ποιο είναι; Να κάνουμε τα πράγματα σωστά. Όλοι έχουμε περάσει απ τις αντίστοιχες διαδρομές, ξέρουμε τί είναι, πρέπει να προστατέψουμε το κάθε παιδί από τέτοια προβλήματα.

ΓΠ: Σας ευχαριστούμε πολύ!

ΥΠ: Να ’στε καλά!